मोबाईलची शिकवणी.

मुंबईत लोकलने प्रवास करीत होतो.मला खिडकीची जागा मिळाली होती.दादरला नवरा,बायक़ो व लहान मुलगा असे एककुटुंब समोरचा सिट वर येउन बसले.सामान रँकवर सर्वजण स्थानापन्न झाले.नवर्याने माझ्या शेजारच्या कडुन पेपरमागुन घेतला व वाचु लागला. थोडया वेळाने बायकोने नवर्याला मोबाईलवर कोणा नातेवाईकाला फोन करण्याची विनंती केली. त्याचे लक्ष पेपर वाचण्यात होते.त्याने तिच्याकडे दुर्लक्ष केले. तिने पुन्हा त्याला हलहलवुन फोन लावण्याची विनंती केली. त्याला वाटते तो फोन करायचा नव्हता म्हणुन त्याने मोबाईल तिचा हातात सोपवुन तीला फोन करण्यास सांगितले व पेपर वाचू लागला. मी शांतपणे सर्व गोष्टी पाहत होतो. तीने मोबाईलवरुन फोन करण्याचा प्रयत्न केला.तो पेपर वाचता वाचता तिच्या कडे पाहत होता. त्याला तीचे प्रयत्न पाहुन न राहील्यामुळे त्याने एकदम तिच्या हातातुन मोबईल ओढुन घेतला. त्याने मोबाईल कसा वापरायचा याची शिकवणी सुरु केली.

back-मागे, search- शोधा, View- पहा, delete- रद्द करणे, edit- दुरुस्त करा. हया सर्व संज्ञा वापरुन त्याने त्याच्यापरीने तीला माहीती देण्याचे प्रयत्न सुरु होते. लहान मुलगा आईबाबांकडे शांतपणे पाहत होता. गाडीतले प्रवासी या शिकवणीची मजा घेत होते. तीला प्रयत्न करुनही काय जमत नव्हते.तो व्यतागुन रागवत होता.मघ्येच कसा काय एक फोन लागला. नतंर राँग नबंर लागलेल्याचे कळले तेव्हा तर त्याने तीच्या खाद्यावर थप्पड मारली. नवर्याकडे सर्व प्रवासी पाहु लागले.तीने खादां चोळत त्याच्या कडे रागाने पाहीले. त्याचे सार्वजनिक जागेत असे वागणे योग्य वाटले नाही. ती पुन्हा प्रयत्न करु लागली. back,delete,हिरवे,लाल बटने दाबण्यास तो तीला ओरडुन सांगत होता. तो स्वत:ला मोठा ज्ञानी समजत होता ती गरीबासारखी सर्व गोष्टी ऐकत होती.

शेवट पर्यत त्याची शिकवण काय संपली नाही पण गाडी सीएसटी ला पोहचली होती. त्याला तो फोन लावयचा नव्हता असे वाटले.