छंद जोपासा.

छंद माणसाला दु:ख विसरायला लावतातच, पण छंदामुळे स्वत:तली क्रिएटिव्हीटीही वाढते,छंद जोपासण्याकडे हल्ली लोकांचा कल वाढलाय. छंद अनेक प्रकारचे असले , तरी त्या प्रत्येकातून निखळ आनंद मात्र हमखास मिळतो.अनेक विद्यार्थ्यांना छंद म्हणजे काय हे देखील कळत नाही . नवीन माहिती मिळवणे , धिंगाणा करणे , ओळखी करणे , हसवणे , सकाळी फिरायला जाणे असे छंद असल्याचे काहीजण सांगतात .व्यक्ती कुठला छंद जोपासत असेल? नाणी जमवणे, पोस्टाची तिकिटे नाहीतर एसटीची तिकिटे जमवणे वगैरे? या समजाला छेद देऊन विशिष्ट क्षेत्रात प्राविण्य मिळवलेल्यांचे हस्ताक्षर जमवण्याचा छंद. त्याच त्याच क्षेत्रातून तोचतोचपणा आणि धावपळीच्या दिनचयेर्मुळे मनाला मळभ येतं. हे मळभ दूर करण्यासाठीच एक विरंगुळा म्हणून काहीसे छंद जोपासणं मी महत्त्वाचं मानते.

ड्रॉईंग, ट्रेकिंग, पॅरासेलिंग, वॉटर राफ्टिंग भटकंती, गायन आणि वाचन हे छंद जोपासण्यासाठी  गांभिर्यानं लक्ष द्यावे लागते. हे छंद एक प्रकारचे पँशन असते.विविध छंदांमुळेच माझ्या जडणघडणीला वेगळं वळण मिळालं आहे. विरंगुळ्यासाठी पुरेसा वेळ दिल्यानेच धावपळीच्या करिअरचा ताण भासत नाही.

रोजची धावपळ, कामाचा ताण, तिथली टेन्शन्स, जगण्यातले वादविवाद... घड्याळ्याच्या काट्यावर क्षण न् क्षण अवलंबून असणा-या आयुष्यात जोपासलेला छंद औषधासारखं काम करतो. अशा डिप्रेशनमध्ये असणाऱ्या व्यक्तींच्या आयुष्यात छंदाचा मळा फुलवण्यासाठी प्रयत्नशील राहवे.छंद जोपासणे हा मानवी गुण आहे.मात्र काही आगळा वेगळा छंद जोपासल्यास जीवनात आनंद मिळु शकतो.सर्पमित्रांचा साप पकडणे हा  पिढीजात छंद आहे. छंद हे मानवी जीवनाचे अभिनव अंग आहे.प्रत्येकास काहीना काही आवड असते व त्याचे छंदात रूपांतर होते.

छंदांनी माणसाला ओळख मिळते.माणसालाच छंद असतात.प्राण्यांकडे छंद पाहण्यात येते नाहीत.छंद माणूसपण टिकवतात.माणूसपण वाढवतात.माणसाला स्वत:ला शोधण्याची,स्वत:ला व्यक्त करण्याची संधी देतात.जगण्यावर प्रेम करायला शिकवतात.मन रमवतात.जीवनाचा,निर्सगाचा,माणसाच्या मनाचा शोध घ्यायला शिकवतात. स्वतःचे छंद,समाजोपयोगी काम करणं यातून स्वतःची ओळखही गवसते आणि जगण्याची नवी दृष्टीही लाभते. तरी पण कित्येकांना एकाही छंद नसतात.

प्रत्येकाने आपल्या आवडीनुसार एकतरी छंद जोपासला पाहीजे.त्याने स्वत:लाच आनंद मिळतो.